Tag: coronacrisis

Categorieën
Uncategorized

Post-corona wereld: Veralgemeend thuiswerken en afstandsonderwijs.

post-corona

Met de “lock down” zijn wij plots met zijn allen beginnen thuiswerken. Voor de mensen die in de stad leven werd het zich verplaatsen binnen de stad plotseling weer mogelijk. In de eerste plaats te voet of per fiets, dankzij verbeterde veiligheid en luchtkwaliteit (en met wat hulp van het goede weer). Maar ook het openbaar vervoer, met name metro en tram, werden plotseling heel aantrekkelijk want niet overvol meer. En tenslotte het sporadische gebruik van de auto, bv voor het ophalen van zwaardere of meer volumineuze zaken, was plotseling geen frustrerende en zenuwslopende activiteit meer.

Tegelijkertijd merkten vele werkgevers dat de productiviteit van hun werknemers niet daalde, in tegendeel. Eén van de redenen is dat iedereen zijn werkuren kan organiseren zoals het hem best uitkomt, en niet aanwezig moet zijn op kantoor op het moment dat hij of zij bv. liever met de kinderen zou bezig zijn. Een studie gepubliceerd in The Economist geeft aan dat in Londen het aantal werkmails is afgenomen tussen 10 en 17 uur maar sterk is toegenomen tussen 7 en 10 en tussen 17 en 21 uur. De cijfers voor Parijs zijn gelijkaardig. Ook heeft iedereen enorm veel tijd gewonnen door niet meer naar en van het werk te moeten reizen.

Roland Duchâtelet in een recent interview in De Tijd meent dat enkele dagen per week op afstand werken en enkele dagen naar het hoofdkwartier een mooi evenwicht lijkt: “Het fileprobleem in ons land zal, ook na de coronacrisis, grotendeels opgelost zijn en de luchtkwaliteit sterk verbeterd.”

Terwijl de ouders thuis werkten bleven ook de kinderen thuis, en het werd duidelijk dat het afstandsonderwijs voor (bijna) alle leeftijden een haalbaar alternatief is (mits het oplossen van nog wat kinderziektes). De technologie bestaat om het leren veel efficiënter te laten verlopen, met een sterke uitbreiding van geïndividualiseerd onderwijs (in het middelbaar en hoger onderwijs). Tegelijkertijd kan er gedacht worden aan het inkorten en spreiden van de vakanties.

Het financieel herwaarderen van het beroep van leraar is daarbij centraal. Dat kan mits de leerkrachten (en hun vakbonden) bereid zijn om de organisatie van het onderwijs fundamenteel te moderniseren zonder taboes.

Een veralgemeend thuiswerken, betekent niet dat iedereen heel de tijd van thuis uit zou werken. Dat is niet haalbaar, en niet wenselijk. Maar in vele functies kan men zich nu voorstellen dat men 3/5 of 4/5 thuis werkt.
Ook veralgemeend studeren op afstand betekent uiteraard niet dat de kinderen niet meer naar school zouden gaan. Maar wel dat zij veel kortere periodes in de scholen zouden vertoeven.

Kortom een situatie waarin, door een sterk veralgemeend thuiswerken en uitgebreid onderwijs op afstand, de families weer tijd voor elkaar vinden. Met een geïndividualiseerde organisatie van de werk- en studietijd, en een radicaal verminderd aantal verplaatsingen tussen thuis en werk (of school), met alle positieve gevolgen voor het milieu en de mobiliteit tot gevolg.

Voordelen

Milieu en mobiliteit:

De belangrijkste redenen voor het invoeren van een sterk veralgemeend thuiswerken en een uitgebreid onderwijs op afstand zijn de positieve effecten voor het milieu en de mobiliteit.De “footprint” van zowel de bedrijven als de families zou sterk verlagen en er dus toe bijdragen om de CO2 normen te halen.

Herstel van het familiale leven:

Door de mogelijkheid de eigen dagindeling te bepalen wordt het voor families opnieuw mogelijk om samen meer tijd door te brengen

Economisch herstel van de steden
Het laatste decennium is de mobiliteitsproblematiek uitgegroeid tot (één van) de belangrijkste belemmering(en) voor de economische en sociale ontwikkeling van de steden. De steden liepen letterlijk vast, en de bewoners en “gebruikers” van de steden stikten in fijne stofdeeltjes.

Optimaler gebruik van de infrastructuur
Doordat niet iedereen tegelijkertijd op dezelfde plaatsen moet aanwezig zijn, is er minder behoefte aan infrastructuur (bv minder vierkante meter kantooroppervlakte). En doordat de uurroosters flexibeler worden kan de infrastructuur gedurende meer tijd benut worden. Dit geldt niet enkel voor kantoren en scholen, maar ook voor de wegen, het openbaar vervoer, de vakantie-infrastructuur, ….

Minder verkeersdoden
Het verminderde verkeer heeft automatisch een vermindering van het aantal verkeersdoden voor gevolg.

Hoe ?

De voordelen voor de werkgevers van veralgemeend thuiswerken zijn duidelijk. Verlaagde kosten en “footprint”, verhoogde arbeidsvreugde en motivatie van de medewerkers, met verhoogde productiviteit voor gevolg.

Toch lijkt het aangewezen dat het thuiswerken van overheidswege actief wordt aangemoedigd om te vermijden dat bedrijven hervallen in de oude patronen. Een voor de hand liggende manier is alvast het verder ontmoedigen van bedrijfswagens (o.m. door het voordeel te onderwerpen aan de sociale zekerheidsbijdragen).

Voor het veralgemeend afstandsonderwijs is een globale reorganisatie van het onderwijs noodzakelijk. Het is noodzakelijk om een nieuwe, hedendaagse visie op het onderwijs te ontwikkelen en te implementeren. Een visie gericht op meer geïndividualiseerde trajecten via een sterke uitbreiding van het afstandsonderwijs.
Dit moet gepaard gaan van een sterke financiële herwaardering van het beroep van leraar, ter compensatie van de verhoogde werktijd.

Steun

Om deze post-corona visie te steunen kan u terecht op Post-Corona movement

Categorieën
Algemeen Organisatie

Zich tegen de volgende crisis voorbereiden via (lokaal) engagement

covid-19

Advocatenpraktijk en Corona-crisis 6

We beleven een nooit eerder geziene crisis. Met zijn allen leren we van dag tot dag hoe we onze activiteiten, privé en professioneel, moeten herorganiseren. Daar komt onvermijdelijk veel improvisatie aan te pas. Het uitwisselen van ervaringen en ideeën is dan ook heel nuttig. Elke vrijdag bezorgen wij u daarom een tip of een overweging om u te inspireren bij uw zoektocht naar oplossingen voor tijdens de crisis, en voor het tijdperk daarna

.

De Corona crisis is nog lang niet voorbij, en het is nog te vroeg om definitieve lessen te kunnen trekken uit de ervaringen van de laatste weken. Maar het is nooit te vroeg om de toekomst voor te bereiden.

De actuele pandemie is er één zonder voorgaande, en zal nog lang blijven nawerken in de geesten van de mensen.
Vele personen zijn angstig. En dat niet zozeer omwille van het gevaar van het virus, maar wel omwille van de onzekerheid. We zijn in een ongekende wereld terecht gekomen. En verandering schrikt af. Het gevoelen de controle te hebben verloren, het verlies van de routines die ons dagelijks leven vereenvoudigen, nieuwe (technologische) systemen die we plots moeten gebruiken, en vooral, de onzekerheid m.b.t. de toekomstplannen.

In deze omstandigheden is het belangrijk om opnieuw houvast te bieden door aan de mensen het gevoel te geven dat zij iets nuttigs kunnen doen en opnieuw controle verwerven over hun leven. Een manier om dat te doen kan zijn door de teams aan te moedigen, en de ruimte te geven, om te brainstormen over de wijze waarop zij de gemeenschap kunnen helpen. Onmiddellijk, in het kader van de crisis, maar ook op langere termijn. Dit zal de mensen inspireren en misschien innovatieve ideeën genereren die nuttig kunnen zijn voor het kantoor wanneer de tijden terug “normaal” worden.

Corporate Social Responsability (CSR) staat al geruime tijd in de belangstelling. De actuele crisis, met haar verhoogde solidariteitsgevoelen (op korte termijn toch zeker), zal die tendens ongetwijfeld versterken

Meewerken aan het oplossen van concrete, tastbare en zichtbare problemen kan zeer motiverend zijn. Denken we daarbij bv. aan het gebrek aan kinderopvang, toegang tot internet, het ontbreken van voldoende computer skills voor o.a. afstandsonderwijs, aan toegang tot de gezondheidsdiensten, …

Als kantoor daarvoor aandacht en ruimte creëren zal veel medewerkers helpen om opnieuw houvast te vinden in deze onzekere tijden. En zal het kantoor beter bewapenen voor de volgende crisis. Volgens Rosabeth Moss Kante (Ernest L. Arbuckle Professor of Business Administration) zijn organisaties met een hecht netwerk van (lokale) partners en “stakeholders” het best voorbereid om belangrijke crisissen te overleven. Tijdens de crisis zullen zij van elkaar leren, en wanneer de crisis wegebt elkaar spontaan de hand reiken om snel weer op gang te komen.

Op korte termijn vinden uw medewerkers opnieuw vaste grond onder de voet, en op lange termijn bent u beter gewapend voor de, eventuele, volgende crisis.

Samen met Align Coaching bereiden wij een nieuwe service voor om u beter te ondersteunen bij de ontwikkeling van uw kantoor. Tot binnenkort bij INTUITU – A passion for lawyers

Categorieën
Algemeen Organisatie

Advocatenpraktijk en Corona-crisis (5): Blijvende maatregelen

covid19
covid19

Nu we zicht krijgen op een mogelijk geleidelijk einde van de lock-down en de aandacht meer en meer gaat naar de exit-strategieën, is het nuttig om na te denken welke maatregelen er best een permanent karakter zouden krijgen.
Het eerste (maar zeker niet het enige) dat daarbij opkomt is het thuiswerken. De meeste advocatenkantoren zijn gevestigd in de steden. De mobiliteit van, naar, en binnen de steden, was het laatste decennium uitgegroeid tot probleem nummer één voor de economische en sociale ontwikkeling van de steden.

En plots zijn we met zijn allen thuisgebleven. Voor de mensen die in de stad leven werd het verplaatsen binnen de stad plotseling weer mogelijk. In de eerste plaats te voet of per fiets dankzij verbeterde veiligheid en luchtkwaliteit. (en met wat hulp van het goede weer). Maar ook het openbaar vervoer, met name metro en tram, werden plotseling heel aantrekkelijk want niet overvol meer. En tenslotte het sporadische gebruik van de auto, bv voor het halen van zwaardere of meer volumineuze zaken, was plotseling geen frustrerende en zenuwslopende activiteit meer.

Tegelijkertijd merkten vele werkgevers dat de productiviteit van hun werknemers niet daalde, in tegendeel. Eén van de redenen is dat iedereen zijn werkuren kan organiseren zoals het hem best uitkomt, en niet aanwezig moet zijn op kantoor op het moment dat hij of zij bv. liever met de kinderen zou bezig zijn. Een studie gepubliceerd in The Economist geeft aan dat in Londen het aantal werkmails is afgenomen tussen 10 en 17 uur maar sterk is toegenomen tussen 7 en 10 en tussen 17 en 21 uur. De cijfers voor Parijs zijn gelijkaardig. Ook heeft iedereen enorm veel tijd gewonnen door niet meer naar en van het werk te moeten reizen, extra tijd die gedeeltelijk voor extra werkuren gebruikt wordt.

Een veralgemeend thuiswerken is dus zeker een na te streven doelstelling post-covid19. Moet de overheid het een blijvende verplichting maken? Of fiscaal stimuleren (bv. een fiscale bonus voor de bedrijven die GEEN bedrijfswagens hebben)? Dit zijn zeker zaken die kunnen helpen om van veralgemeend thuiswerken een blijvende verandering te maken.

Maar het belangrijkste is uiteraard dat de werkgevers zien dat het in hun voordeel werkt. Thuiswerken heeft ook nadelen, waarvan het verlies van betrokkenheid en sociale contacten de belangrijkste zijn. Om van veralgemeend thuiswerken een succes te maken op lange termijn kan er geleerd worden uit de ervaring van 100% virtuele bedrijven zoals bv Gatsby (een bedrijfje zonder kantoor met 50 werknemers, letterlijk verspreid over de ganse wereld). Hierbij enkele tips:

  • Geen vergaderingen met virtuele teams en fysische teams samen. De online deelnemers voelen zich dan uitgesloten. Dus wanneer er meerdere deelnemers (toevallig) aanwezig zijn op eenzelfde plaats, moeten zij toch ook virtueel inloggen, en niet samen in een vergaderzaal gaan zitten.
  • Controleer niet of de mensen aan het werken zijn. Zet duidelijke, liefst meetbare, doelstellingen en laat de medewerkers het verder zelf organiseren. Misschien werken zij liever ‘s nachts en gaan zij gedurende de dag fietsen.
  • Organiseer geregeld een fysisch event. Als uw team letterlijk over de wereld verspreid is wordt dat wellicht onmogelijk. Maar een jaarlijks meerdaags gezamenlijk verblijf is dan een alternatief. (Eerst moeten de reisbeperkingen opgeheven worden uiteraard)
  • Zorg voor transparante en expliciete beslissingen. Beslissingen genomen tijdens virtuele werkmeetings moeten schriftelijk vastgelegd worden.
  • Ga bewust om met de noodzaak aan sociale contacten tussen collega’s. Vaak (één van) de belangrijkste motivator(s) om te werken. (Zie daarover ook het eerste en het tweede artikel in deze reeks n.a.v. de Corona crisis)

Er zijn activiteiten die zeer moeilijk virtueel te organiseren zijn: een brainstorming, een eerste contact met de klant, een aanwerving, de aanpassing van nieuwe medewerkers aan de cultuur van het kantoor,…
Veralgemeend thuiswerken betekent dus niet dat we geen kantoor meer nodig hebben. Maar advocatenkantoren kunnen naar onze mening minstens 50% van hun oppervlakte (en van hun footprint) besparen.

We beleven een nooit eerder geziene crisis. Met zijn allen leren we van dag tot dag hoe we onze activiteiten, privé en professioneel, moeten herorganiseren. Daar komt onvermijdelijk veel improvisatie aan te pas. Het uitwisselen van ervaringen en ideeën is dan ook heel nuttig. Daarom bezorgen wij u elke vrijdag een tip of een overweging om u te inspireren bij uw zoektocht naar oplossingen voor tijdens de crisis, en voor het tijdperk daarna.

Samen met Align Coaching bereiden wij een nieuwe service voor om u beter te ondersteunen bij de ontwikkeling van uw kantoor. Tot binnenkort bij INTUITU – A passion for lawyers

Categorieën
Algemeen

Corona-crisis, burgerrechten, privacy en advocatuur

Covid-19
Covid-19

Advocatenpraktijk en Corona-crisis (4)

Een belangrijke taak voor de advocatuur in het post-Corona tijdperk wordt de bescherming van de privacy en de burgerrechten.
Er wordt op dit ogenblik in Europa met afgunst gekeken naar hoe de Covid-19 pandemie werd aangepakt in landen als Taiwan en Singapore. En er zijn inderdaad belangrijke lessen te leren. Met name een goede permanente voorbereiding en alertheid, en een snelle upgrade van de voorzieningen (maskers, testen, bedden, …). Maar daarnaast moeten we er ons van bewust zijn dat de overheid in deze landen enorm intrusief tewerk gaat. Willen we dat?

Wij hebben in West-Europa een ongeëvenaarde traditie van individuele rechten en vrijheden. Ook “het land van de vrijheid”, de VS, gaat soms erg slordig om met de privacy. John Macomber (senior lecturer at Harvard Business School) schreef recentelijk een bijdrage over de wijze waarop wij onze kantoren moeten aanpassen aan de nieuwe realiteit. Hij blijkt er geen graten in te zien dat bij het betreden van kantoorgebouwen systematisch onze paspoorten, onze vaccinatiegeschiedenis, en onze gelaatstemperatuur zouden gecontroleerd worden. En dat is volgens hem slechts het begin. Een volgende stap is om via gelaatsherkenning systematisch te registreren, over de jaren heen, waar we naartoe gaan, welke lucht we daar inademen, etc.

De laatste decennia hebben wij ook in Europa enorm veel van onze privacy opgeofferd. Maar niet zozeer aan de overheid ter verdediging van onze veiligheid als burgers, maar aan commerciële organisaties ten behoeve van onze wensen als consumenten. Dat is echter het onderwerp van deze bijdrage niet.

In welke mate zijn we bereid onze privacy op te offeren in naam van de (gezondheids)veiligheid? In welke mate zijn we bereid onze vrijheden te laten beknotten in naam van dezelfde veiligheid?

Het is steeds zoeken naar een evenwicht. Wij Europeanen mogen fier zijn op onze traditie om dat evenwicht in stand houden, met bescherming van de rechten van elke burger maar zonder blind te zijn voor de collectieve en individuele veiligheid.

De huidige lock-down is een ongeëvenaarde beknotting van onze vrijheden. Een ongeëvenaarde verstoring van dat evenwicht. Wie één of twee maanden geleden gezegd had dat dit soort van maatregelen in Europa zouden ingevoerd worden, zou met gelach onthaald zijn. Over de noodzaak ervan zal nog veel geredetwist worden, maar dat de lock-down haaks staat op onze cultuur en waarden is duidelijk. Laat ons dus waakzaam zijn na de afbouw van de extreme maatregelen onze waarden niet verder op te offeren aan de heilige koe van de veiligheid.

Het verdedigen van onze rechten en vrijheden is steeds een belangrijke taak geweest van de balie. De advocatuur zal de komende jaren extra alert moeten zijn.

Categorieën
Algemeen Organisatie

Advocatenpraktijk en Corona-crisis (3)

Covid-19
Covid-19

De eerste vier weken van de “lock down” zijn bijna voorbij.

De eerste dagen waren er van verwonderde verbijstering en bruuske aanpassing van onze werkgewoonten. De tweede week ontwikkelden we onze nieuwe routines, en in de derde en vierde week werden deze routines geconsolideerd.

Het aanpassingsvermogen van vele organisaties blijkt enorm groot te zijn. Veel groter dan wat wie ook ooit zou verwacht hebben. Hoe de nieuwe routines de tand des tijds zullen doorstaan moet echter nog afgewacht worden. En de toekomst, zowel de onmiddellijke als de verder afliggende, blijft vol onzekerheden.

Maar in deze vierde en vijfde weken van de lock-down lijken we even in iets kalmer vaarwater te verkeren, misschien ook door het effect van deze eigenaardige Paas- of Lentevakantie.

In de advocatuur zijn er enorme verschillen. Voor sommige advocaten is het alle hens aan dek, maar in andere rechtsdomeinen is het eerder kalm. En het aantal vergaderingen (zowel intern als extern) is overal drastisch afgenomen.

Hoe kunnen we van deze relatieve kalmte – van ongekende duur- profiteren?

Nu we ons georganiseerd hebben om onze dienstverlening op een andere manier te verstrekken is er geen reden tot paniek meer. Als er weinig werk is dan is er weinig of niets dat we daar op dit ogenblik kunnen aan doen.

Dus de eerste opdracht is de situatie te aanvaarden en ervan te genieten. Laat ons profiteren van het mooie weer, van de familie, van de kinderen die thuis zijn met verlof en niet op sportkamp kunnen gaan. Een herbronning en herontdekking van de eenvoudige dingen des levens.

Maar de meeste advocaten zullen deze verplichte rusttijd niet overleven als zij geen andere uitdaging hebben dan het genieten van het mooie weer. Wat kunnen wij nog doen?

Denken aan de toekomst. Niemand die weet hoe de toekomst zich exact zal ontwikkelen. Maar we kunnen allemaal hypotheses vooropstellen, al dan niet gebaseerd op de scenario’s die door verschillende “think tanks” worden uitgebracht.

De meeste waarnemers gaan ervan uit dat de Corona crisis vergaande gevolgen zal hebben voor de ganse samenleving, voor onze manier van leven. Hoe vertalen die scenario’s zich voor onze klanten, voor ons beroep, voor de ons concurrerende beroepen?

En vervolgens kunnen we nagaan hoe wij ons in elk van die hypotheses willen positioneren. Als kantoor en als individu. Nu nadenken over waar wij willen staan in die nieuwe samenleving, wie wij willen zijn, zal ons voorsprong geven op de anderen. En zal ons een (nog) grotere arbeidsvreugde geven wanneer we er terug voor 100% tegen aan (kunnen) gaan